نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى مردهايى كه به خيابان مى‏ آيند تا لذت ببرند، ذره‏اى به تو محل نمى‏ گذارند.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى شاد و سرخوش، در خيابان قدم مى‏ زنيد؛ در حالى كه دغدغه اين را نداريد كه شايد گوشه‏اى از زيبايى‏ هاتان، پاك شده باشد و مجبور نيستيد خود را با دلهره، به نزديك‏ترين محل امن برسانيد تا هر چه زودتر، زيبايى خود را كنترل كنيد؛ زيبايى از دست رفته‏ تان را به صورت تان باز گردانيد و خود را جبران كنيد.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى در خيابان و دانشگاه و... راه مى‏ رويد و صد قافله دل كثيف، همراه شما نيست.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى جولانگاه نظرهاى ناپاك و افكار پليد مردان شهرتان نيستيد.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى كرم قلاب ماهى‏ گيرى شيطان براى به دام انداختن مردان شهر نيستيد.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى مى‏ بينى كه مى‏ توانى اطاعت خدايت را بكنى؛ نه هوايت را.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى در خيابان راه مى‏ رويد؛ در حالى كه يك عروسك متحرك نيستيد؛ يك انسان رهگذريد.

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد اين حجاب!

خدايا! لذتم مدام باد.

نويسنده:زهرا قديانى‏

منبع: سايت چارقد